+++ Case-Payroll-Administrator
center for sustainable justice


Conflictoplossing is meer dan GeschilbeslechtingKlik hier

De zaak van de Loonadministrateur

De cliënt was een alleenstaande vrouw van over de 50, die 25 jaar bij een werkmaatschappij van een groot internationaal concern de loonadministratie verzorgde. Ze kreeg ze ontslag in verband met een reorganisatie. Het was crisistijd en de banen lagen niet voor het oprapen. De vrouw was van de oude stempel, een trouwe ziel. Het zou haar heel moeilijk vallen om weer aan de slag te komen. De vrouw was zeer cooperatief. Op verzoek van haar chef had zijn haar dienstverband twee jaar onderbroken geweest om de loonadministratie op te zetten van een liefdadigheidsinstelling waar haar chef voorzitter van was. Na die onderbreking was ze weer op haar oude werkplek teruggekeerd. Ze stond nu op de ontslaglijst omdat ze na de onderbreking slechts 10 jaar anciënniteit had opgebouwd.

 

De vrouw vond het absurd dat ze nu bij een advocaat zat tegen het bedrijf waar ze zich haar leven lang voor had ingezet.

Het was niet erg sympathiek dat de werkgever geen rekening had gehouden met de 15 jaren die de vrouw voor de onderbreking ook bij de werkgever had gewerkt, en dat er niet was geprobeerd haar elders binnen het concern aan een baan te helpen.

De advocaat stelde een brief op voor de vrouw waarin zij haar werkgever attendeerde op haar 25-jarige inzet voor het bedrijf, haar cooperativiteit en haar moeilijke positie op de arbeidsmarkt, en waarin zij opperde of er elders binnen misschien een passende functie voor haar beschikbaar zou zijn.

De werkgever beantwoordde haar brief niet zelf, maar stuurde die door naar de advocaat die de wgr voor de reorganisatie had ingeschakeld. Die antwoordde de vrouw zakelijk dat er geen andere werkplek beschikbaar was en hij verzocht haar om een advocaat te nemen omdat hij een ontslagprocedure ging aanspannen.

De vrouw was verontwaardigd dat haar werkgever niet de moeite had genomen om haar brief zelf te beantwoorden. Dit deed voor haar een deur dicht. Zij wilde niet meer werken voor een werkgever die zo weinig respectvol was.

Bij het bespreken van de inhoud van de brief van de advocaat, kwam de gedachte op dat de vrouw kon weigeren om een advocaat te nemen. Die gedachte bleek op haar lijf geschreven. Daarop stelde de advocaat van de vrouw als tekst voor haar reactie voor:

Geachte Mr. X,

Als eerste wil ik u mededelen dat het me bijzonder teleur stelt dat mijn werkgever niet zelf de moeite genomen heeft om op mijn brief te reageren.

U vroeg mij om een advocaat in de arm te nemen.

Ik moet u zeggen dat ik niet aan dit verzoek wil voldoen. Ik heb 25 jaar van mijn leven gegeven aan het bedrijf van mijn werkgever. U kunt niet van mij verlangen dat ik nu tegen mijn werkgever een advocaat neem.

Ik geef daarom geen gevolg aan uw verzoek.

Hoogachtend ....

De vrouw verstuurde de brief en was er heel trots op. Met deze brief liet zij zien waar zij voor stond. De ontslagzaak was voor haar plotseling veranderd van een probleem in een spannend spel, waarin zij leiding had genomen.

In zijn antwoord sloeg de advocaat van de werkgever een veel menselijker toon jegens de vrouw aan. Hij drukte haar op het hart om toch echt een advocaat te nemen, omdat hij de procedure aanhangig ging maken en dat zij daarbij echt professionele hulp nodig zou hebben.

Haar advocaat stelde de volgende tekst als reactie voor:

Geachte Mr. X,

Uw brief lees ik als een verzoek of opdracht van mijn werkgever om een advocaat te nemen. Ik zal daarom aan dit verzoek voldoen, maar vertrouw erop dat mijn werkgever mij de kosten die ik hiervoor moet maken, integraal zal vergoeden.

Hoogachtend ...".

De vrouw kon zich daar helemaal in vinden en voelde zich sterk en zelfbewust. Zij had haar authentieke gevoel geuit in haar brieven. Ze voelde dat ze daarop kon vertrouwen. Dat gaf haar een krachtige uitstraling, die haar goed van pas kwam bij haar sollicitaties.

 

De ontslagzaak kwam voor de kantonrechter. Die zal het dossier ongetwijfeld met plezier gelezen hebben. De vrouw had geen enkele moeite met de zitting en liet de beslissing vol vertrouwen aan de rechter over. Deze ontbond de arbeidsovereenkomst en kende de vrouw een uitzonderlijk hoge ontslagvergoeding toe.

Toen de advocaat de vrouw belde om haar over het mooie resultaat te informeren, vertelde zij hem dat zij net was aangenomen als loonadministrateur bij een zorginstelling, precies met ingang van de dag waarop de kantonrechter haar dienstverband had ontbonden.

Ondanks haar beroerde vooruitzichten is deze vrouw geen dag werkloos geweest.

 

Waarom was deze oplossing duurzaam:

  • Het probleem van vrouw dat haar bestaanszekerheid werd bedreigd door het wegvallen van haar baan, is opgelost.
  • Door haar brieven aan haar werkgever en aan de advocaat van haar werkgever creeerde zij relaties die voor haar werkbaar waren en haar optimaal voldoening boden.
  • De kwaliteit van de samenleving is bij de afwikkeling gebaat. Het door de werkgever beoogde ontslag heeft kunnen plaatsvinden, zonder dat dit rancuneuze gevoelens nalaat. De vrouw heeft het probleem als springplank gebruikt voor een nieuwe, uitdagende toekomst.

 

Het Recht is hierbij  als middel gebruikt

De Advocaat was de katalysator.

Het Geschil was het middel waardoor de advocaat grip hield op het proces.